Kasia Tomek a gdzie jeszcze trafiłaś przypadkowo?Ciocia z pania jaką?niepozwlaja ci ubierać męskich cichow jesteś transexualista? Pewnie tak i sam(a)wymysliles ta bajeczke myslac ze Technika oklepywania pleców u osób starszych. Oklepywanie pleców starszej osobie powinno być delikatne. Użyj do tego jednej ręki złożonej w kształt "łódki", i koniecznie omijaj okolice nerek oraz kręgosłupa. Zabieg powinien być wykonywany od dołu do góry, od zewnątrz do wewnątrz. Optymalny czas oklepywania to 3-5 minut. Mycie włosów — z pozoru prosta czynność, staje się ogromnie trudna, jeśli musisz umyć głowę osobie, która jest przewlekle chora i stale przebywa w łóżku. J Podczas zakładania pampersa osobie dorosłej przydadzą się również ręcznik, podkłady chłonne oraz rękawiczki jednorazowe, które ograniczą ryzyko zabrudzenia w przypadku defekacji. Kluczowe jest także posiadanie odpowiednich pieluchomajtek, czyli pieluch anatomicznych, które są podstawą zachowania skóry w dobrej kondycji. Swoim wyglądem przypominają obszerne majtki. Dzięki temu pieluchomajtki są bardziej dyskretne niż pampersy i lepiej sprawdzą się u osób aktywnych niż pampersy. Pampersy dla dorosłego z kolei zapinane są na rzepy, dzięki czemu najlepiej sprawdzą się u osób leżących, które pozostają pod opieką swoich bliskich bądź opiekunów. Podpowiadamy więc jak w prosty sposób dobrać odpowiedni produkt: 1. Czy jest on potrzebny osobie aktywnej, chodzącej, czy osobie leżącej lub niesamodzielnej? Osobom aktywnym do codziennego stosowania zalecane są majtki chłonne, a osobom niesamodzielnym, które większą ilość czasu spędzają w pozycji leżącej - pieluchomajtki Tak więc jak zmienić pampersa osobie leżącej? Oto instrukcja, krok po kroku: w pierwszej kolejności opiekun powinien założyć rękawiczki jednorazowego użytku, a także wsunąć podkład higieniczny pod pośladki osoby leżącej. ü sprawdź temperaturę otoczenia. ü przygotuj kartkę z napisem „kąpiel nie wchodzić „. ü zaproponuj choremu skorzystanie z toalety jeśli to jest konieczne. 4. Umyj i zdezynfekuj ręce. 5. Przygotuj zestaw wraz z pojemnikami na odpady- w łazience. 6. Ubierz fartuch i rękawiczki przy łóżku chorego. O tym jak ważną kwestią jest wydalanie z kałem produktów przemiany materii, człowiek może zdać sobie sprawę dopiero wówczas, gdy sam nie jest w stu procentach samodzielny. Wówczas, niestety a do większości tak zwanych „czynności samoobsługowych” jest mu potrzebna pomoc otoczenia i osób trzecich. Niezależnie od tego, czy Algorytm zmiany bielizny pościelowej. Zmiana bielizny pościelowej. Cel. 1.Utrzymanie bielizny pościelowej pacjenta w czystości. 2.Poprawa jego samopoczucia w sytuacji całkowitego braku wydolności samoobsługowej lub jej ograniczenia. 3.Zapewnienie wygody pacjentowi. IlQ1. Pampersy dla dorosłych – czym się od siebie różnią i które wybrać? Na co zwracać uwagę podczas zakupów? Dowiedz się więcej na temat tych produktów, by móc wybrać najlepszy z nich, który przyczyni się do większego komfortu dla chorych mających problem z nietrzymaniem moczu Jak wybrać odpowiedni produkt? / fot. materiały prasowe Problem nietrzymania moczu lub kału jest dość powszechny, najczęściej dotyka osoby w starszym wieku. Zdarza się też, że chorzy nie są w stanie samodzielnie skorzystać z toalety – np. są to osoby leżące. Wówczas bardzo pomocne okazują się pampersy dla dorosłych. W specjalistycznych sklepach znajdziemy ich całe mnóstwo – które więc wybrać, by spełniły oczekiwania? Przed wizytą w sklepie warto nieco wzbogacić swoją wiedzę na ten temat. Pampersy dla dorosłych, czyli pieluchomajtki, a może majtki chłonne? Pieluchomajtki są to tzw. pampersy dla dorosłych, którzy mają duży problem z nietrzymaniem moczu. Sprawdzają się przede wszystkim u osób, które cały czas przebywają w pozycji leżącej bądź u tych, które całkowicie straciły zdolność do kontrolowania własnych potrzeb fizjologicznych. Dobrej jakości pieluchomajtki gwarantują uczucie suchości oraz czystości. Powinny być wykonane z dobrych i oddychających materiałów, co jest bardzo ważne dla skóry. Kupując je, warto zwrócić uwagę na środki chłonne, których zadaniem jest gwarancja zredukowania nieprzyjemnego zapachu. Jest to bowiem bardzo istotne dla komfortu psychicznego osoby chorej. Z kolei majtki chłonne są cieńsze niż pieluchomajtki. Sprawdzają się szczególnie w przypadku osób, które są sprawne fizycznie, jednak mają problem z nietrzymaniem moczu (z różnych powodów). Majtki chłonne są dość dyskretne i bardziej komfortowe – szyje się je na wzór tradycyjnej bielizny. Są wygodne w użytkowaniu, bowiem po bokach mają szwy, które można łatwo rozerwać jednym pociągnięciem. Jak wybrać odpowiedni produkt? Kupując pampersy dla dorosłych, powinno się zwracać uwagę przede wszystkim na ich chłonność. Aby produkt spełniał oczekiwania, należy dobrać go do ilości niekontrolowanego wydalanego moczu w ciągu 4 godzin. Jeśli nie jest go dużo, z powodzeniem wystarczą majtki chłonne, w innym przypadku lepiej sprawdzą się pieluchomajtki. Trzeba też dobrać odpowiedni rozmiar – od XS do XL. W tym celu należy zmierzyć obwód bioder. Dopasowanie pampersów do osoby zapewni większy komfort użytkowania. Środki chłonne nie będą się też wówczas przesuwać, więc nie ma możliwości, by coś przeciekło. Z kolei za małe mogą uwierać i podrażniać skórę. Warto prowadzić specjalny dzienniczek i zapisywać w nim ilość wypitych płynów czy zjedzonych produktów płynnych (jogurtów, zup itp.). Po kilku dniach dokładnych zapisków można określić, z jak dużym problemem nietrzymania moczu mamy do czynienia. Jak zakładać pieluchomajtki lub majtki chłonne? Osoby opiekujące się chorymi często zastanawiają się, jak założyć pampersy dla dorosłych. Chodzi przede wszystkim o to, by zrobić to sprawnie i prawidłowo. Podstawą jest delikatność, nagłe ruchy mogłyby nie tylko sprawić ból pacjentowi, ale też zwiększyć w nim uczucie wstydu. Podczas wykonywania czynności najlepiej jest lekko unieść pośladki, a ciężar ciała umieścić na plecach oraz kończynach górnych – jest to możliwe, jeśli chory ma wystarczająco sił, by nam „pomóc”. W przypadku gdy jest całkowicie unieruchomiony, najwygodniej jest zgiąć nogi chorego i przewrócić go na bok, potem na drugi – by zapiąć rzep z drugiej strony. Trzeba pamiętać, że zmiana pampersa wymaga od opiekuna wiele siły. źródło: Partner BT KOMENTARZE DODAJ KOMENTARZ Pielęgnacja i codzienna opieka seniorów coraz częściej wiąże się z koniecznością stosowania pieluch jednorazowych. Problemy z nietrzymaniem moczu i kału określa się ogólnym mianem inkontynencji. Zarówno stopień jej nasilenia, jak i przyczyny ją wywołujące są zróżnicowane. Z wiekiem dochodzi do osłabienia silnych mięśni odpowiadających wcześniej za regulację wypróżnień- należą do nich głównie mięśnie dna miednicy. Częstą przyczyną inkontynencji są również udary mózgu, w wyniku których powstają uszkodzenia ośrodka nerwowego odpowiedzialnego za kontrolę zwieraczy. W takim przypadku może stopniowo dojść do wznowienia ich funkcji, ale bywa też, że zmiany są nieodwracalne. Trzecią grupę pacjentów stanowią osoby cierpiące na choroby neurodegeneracyjne- chorobę Parkinsona, Alzheimera oraz zaburzenia psychiczne. Duża część z nich posiada sprawne mechanizmy mięśniowo-nerwowe, nie jest w stanie natomiast świadomie kontrolować procesu wypróżniania i we właściwym momencie udać się do toalety. Wiele osób unieruchomionych w łóżku na skutek urazu, choroby nowotworowej bądź niesprawności ruchowej związanej z wiekiem, zmuszona jest również korzystać z pomocy osób trzecich przy zmianie pampersów i codziennej wybrać odpowiednie pieluchy dla osób starszych?Na rynku pieluch istnieje szeroki wybór produktów, które dostosowane są do zmieniających się potrzeb pacjenta. Aby dopasować odpowiednie zabezpieczenia dla osoby starszej, warto niejednokrotnie wypróbować kilka rodzajów pieluch, zanim wybierze się te właściwe. Główne różnice polegają na rozmiarze, chłonności oraz kształcie pampersów. Zbyt duży pampers może zsuwać się, nie zapewniać odpowiedniego zabezpieczenia pościeli przed zabrudzeniem oraz powodować dyskomfort u podopiecznego. Zbyt mały z kolei, grozi podrażnieniem skóry, odparzeniami i trudno gojącymi się mikrouszkodzeniami skóry. Właściwa chłonność pieluchy zapewnia mniejszy kontakt naskórka z wilgocią i często zmieniać pieluchę?Pieluchy i pieluchomajtki należy zmieniać tak często, jak jest to konieczne. O stopniu zawilgocenia można dowiedzieć się z obecnego na powierzchni pieluchy wskaźnika, który pod wpływem wody rozmywa się i blednie. Konieczna jest bezwzględna wymiana pieluchy po każdorazowym oddaniu kału. Zapobiega to maceracji skóry (zjawisko maceracji w małym stopniu można obserwować po długiej kąpieli na opuszkach palców- skóra rozmięka, staje się pomarszczona, blada i gąbczasta) oraz infekcjom bakteryjnym dróg moczowych ( na skutek kontaktu z bakteriami kałowymi).Jak zmieniać pieluchę?Właściwa technika zmiany pieluch u osób starszych jest ważną kwestią nie tylko z punktu widzenia podopiecznego. Również opiekun musi zdawać sobie sprawę, że dobre przygotowanie techniczne zapewnia mu mniejsze obciążenie fizyczne i redukuje ryzyko urazu kręgosłupa podczas codziennej pielęgnacji seniora. Wiele zależy od tego, czy podopieczny jest w stanie pomagać osobie pielęgnującej w procesie zmiany pieluchy. Jeśli jest on na tyle sprawny, by lekko unieść pośladki i oprzeć ciężar ciała na plecach i kończynach dolnych- wymiana pieluchy nie nastręcza z reguły opiekunowi większych trudności. W miarę możliwości należy starać się jak najdłużej utrzymać tę formę wiele częściej zdarza się jednak, że pacjent nie jest w stanie samodzielnie podnieść się, obrócić lub też nie współpracuje z osobą pielęgnującą. Należy wówczas posunąć się do technik umożliwiających zmianę pozycji osoby leżącej i wymienić pieluchę niejako dwuetapowo. Pierwszy etap to dążenie do umieszczenia pacjenta w pozycji na boku. Początkowym krokiem musi być zawsze rozpięcie pampersa, którego pacjent już ma na sobie. Następnie zginamy rękę podopiecznego w łokciu, kładziemy ją na klatkę piersiową oraz zginamy przeciwną nogę w stawie kolanowym. Przekładamy chorego na bok, w kierunku zgiętej ręki . Wszystkie manewry wykonujemy delikatnie, ale stanowczym i zdecydowanym ruchem, uważając na głowę chorego. Kiedy podopieczny leży już na boku, wyciągamy zużyty pampers, usuwamy go i czyścimy okolice intymne, dokładnie osuszamy i natłuszczamy wybranym preparatem zapobiegającym odparzeniom. Podkładamy czystą pieluchę i odwracamy chorego na plecy. Aby zapiąć pieluchę konieczne jest ponowne odwrócenie pacjenta na przeciwległy bok. Wykonujemy je używając techniki jak poprzednio. Tym sposobem również osoba o niewielkich możliwościach fizycznych jest w stanie poradzić sobie ze zmianą pampersa oraz nie narażać się na zbytnie przeciążenie koniec warto wspomnieć o psychicznym aspekcie konieczności stosowania pampersów u osoby starszej. Zazwyczaj przymus korzystania z tego typu środków wywołuje znaczny dyskomfort, zawstydzenie czy wręcz poczucie upokorzenia u osoby chorej. Dobry opiekun nie może pamiętać tylko o stronie technicznej przewijania, musi również zapewnić osobie chorej minimum komfortu psychicznego podczas całej operacji- wyprosić z pokoju zbędne osoby, zadbać o intymność i uszanować godność seniora oraz nie okazywać własnej niechęci do powierzonego już teraz :-) Zapraszamy do dyskusji... Opieka nad osobą leżącą wymaga odpowiedniej wiedzy i przygotowania. To nie tylko leczenie, ale też właściwa higiena i pielęgnacja, która pomaga utrzymać czystość i zdrowie skóry seniora. Warto jednak pamiętać o tym, że zabiegi higieniczne mogą być krępujące dla osoby starszej, a dla opiekuna trudne. Dlatego przed wyjazdem do opieki nad leżącym seniorem dobrze jest dowiedzieć się, jak powinna wyglądać jego pielęgnacja i jakie produkty będą potrzebne. Pielęgnacja osoby starszej leżącej: jak się przygotować? Do każdej czynności pielęgnacyjnej warto się odpowiednio przygotować. W przypadku osoby leżącej jest to szczególnie ważne. Dzięki temu ułatwisz sobie pracę, zaoszczędzisz nieco czasu, a senior będzie miał poczucie komfortu i bezpieczeństwa. Po pierwsze – trzeba zapewnić podopiecznemu zamkniętą, ciepłą przestrzeń. Najlepszy będzie osobny pokój, a jeśli go nie ma, łóżko osłonięte parawanem. Pamiętaj o tym, żeby zamknąć okna i drzwi, żeby uniknąć przeciągów. Przygotuj wcześniej wszystkie przybory: preparaty do mycia, miskę z wodą, ręczniki, myjki, wyroby chłonne. Niech będą pod ręką, żebyś mogła sięgnąć po nie w każdej chwili. Dobrze, jeśli znajdą się w pokoju jeszcze przed rozebraniem podopiecznego – ciągłe wychodzenie po kolejną rzecz wywoła u niego dyskomfort. W razie potrzeby miej przy sobie dodatkową, ciepłą wodę w dzbanku. Przyda się do spłukiwania włosów lub ciała. Bardzo ważna jest ochrona przed wilgocią, która w przypadku leżącego seniora może sprawiać nie lada problem. Rozwiązaniem są tutaj jednorazowe podkłady chłonne albo prześcieradła wielorazowe. Nie będzie trzeba wymieniać pościeli po zakończeniu mycia. Mycie chorego leżącego w łóżku Kolejnym krokiem, już po przygotowaniu przyborów do mycia, jest przystąpienie do czynności higienicznych. Mycie podopiecznego zawsze zaczynaj od zębów, twarzy i szyi, zarówno rano, jak i wieczorem. Później przejdź do mycia ramion, rąk, klatki piersiowej oraz brzucha. I chociaż wymaga to zdjęcia góry od piżamy, to zadbaj, by senior był chociaż częściowo zasłonięty – to zwiększy jego komfort oraz sprawi, że osoba starsza się nie przeziębi podczas mycia. Jeśli opiekujesz się kobietą, to podczas higieny zwróć szczególną uwagę na skórę pod piersiami. U osoby leżącej mogą pojawić się tam odparzenia. Tak samo przyjrzyj się fałdom skóry na brzuchu albo udach. Teraz pora na mycie stóp i nóg, a następnie pleców i pośladków. W tym celu przewróć bezpiecznie podopiecznego na bok – możesz się tego nauczyć podczas kursów organizowanych przez Agencję Veritas. Na samym końcu należy umyć okolice intymne. Pamiętaj, żeby nawet wtedy, jak zmieniasz pampersa osobie leżącej, okazywać jej szacunek, na przykład poprzez osłonięcie ciała koszulą nocną lub ręcznikiem. Do mycia używaj wody z odrobiną płynu do higieny intymnej. Specjalne chusteczki powinny być tylko uzupełnieniem mycia, a nie jego podstawą. Mycie włosów podczas opieki nad osobą leżącą to trudne zadanie. Jest jednak niezbędne, by senior czuł się dobrze. Najlepiej wykonywać je co 4-5 dni, a podczas upałów nieco częściej. Używaj do tego delikatnego, nawilżającego szamponu. Przyda się też miska, która pomoże zebrać nadmiar wody, a także dzbanek z wodą do spłukania włosów podopiecznego. Zarzuć na plecy seniora ręcznik, a pod miskę połóż jednorazowy podkład. Dzięki temu woda nie zaleje materaca. A jeśli już o wodzie mowa, to nie powinna być ona ani za zimna, ani za gorąca. Temperaturę sprawdź za pomocą nadgarstka. Jeśli podopieczny jest przeziębiony i nie chcesz moczyć mu głowy, umyj włosy za pomocą suchego szamponu. W ten sposób odświeżysz i oczyścisz skórę głowy, pamiętaj jednak, że nie zastąpi on zwykłego mycia. Opieka nad osobą leżącą: zasady mycia Istnieje kilka zasad, których opiekunka osoby starszej powinna przestrzegać w czasie mycia. Oto one: Zapewnij podopiecznemu intymność, ciepło i spokój. Pomagaj, ale nie wyręczaj. Tak dobierz sposób pomocy, żeby senior mógł wykazać się samodzielnością (jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala). Dzięki temu poczuje się on potrzebny, wspierany i akceptowany. Wcześniej przygotuj sprzęt niezbędny do czynności higienicznych. Pamiętaj, żeby zaraz po umyciu jakiejś części ciała osłaniać ją ubiorem. Zapobiegniesz przeziębieniu i zadbasz o prywatność podopiecznego. Do mycia używaj jednorazowych rękawiczek. Codziennie powinno się myć dokładnie całe ciało. Raz w tygodniu warto przenieść czynności higieniczne do łazienki i umyć seniora w wannie albo pod prysznicem. Skórę osusz delikatnie ręcznikiem – nie pocieraj. Jeśli skóra osoby starszej jest sucha i łuszcząca, po każdym myciu zastosuj preparat nawilżający. Higiena miejsc intymnych powinna odbywać się minimum raz dziennie, a także zawsze po zanieczyszczeniu spowodowanym wypróżnieniami. Mycie zaczyna się od strony spojenia łonowego w kierunku odbytu. Seniora leżącego trzeba myć przynajmniej dwa razy w ciągu dnia. W upalne dni lub w przypadku mocniejszego zabrudzenia można zwiększyć ilość zabiegów higienicznych. Zawsze jednak należy pamiętać o właściwej kolejności. Mycie przeprowadzaj od góry, zaczynając od twarzy, a kończąc na nogach i miejscach intymnych. Na samym końcu uczesz podopiecznego.